ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္ဟူ၍ သီးျခားသတ္မွတ္ဖြင့္လွစ္လုိက္ျခင္းသည္ ေမယုခ႐ုိင္ နယ္သူနယ္သား အားလုံးတုိ႔၏ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးအဆင့္အတန္းမ်ားကုိ ျမႇင့္တင္လုိက္ျခင္း သာမက ေပ်ာက္ေနေသာ သူတေယာက္ကုိ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လုိက္ျခင္းလည္း မည္ေပသည္။ ထုိစကားကုိ ရွင္းရေပဦးမည္။
ယခု ေမယုနယ္ဟု သတ္မွတ္လုိက္ေသာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာနယ္မ်ားတြင္ ၉၇ - ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ား ေနထုိင္ၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ႐ုိဟင္ဂ်ာဆုိသည့္ အမည္ကုိ ျပည္မက လူထုကမသိ၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာတုိ႔၏ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ျပည္မလူထုကမျမင္၊ ျပည္ေထာင္စုသားေတြ စစ္စစ္ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ ထုံးတမ္း မွတ္တမ္းတုိ႔သည္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ မေပၚထင္ ေပ်ာက္၍ေနသက့ဲသုိ႔ပင္ ရွိခ့ဲသည္။ တနည္းဆုိေသာ္ ႐ုိဟင္ဂ်ာတုိ႔သည္ ေပ်ာက္ေနေသာ သူတေယာက္ပမာ ရွိခ့ဲေပ၏။
ယခုမူ နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနက သူတုိ႔ လူမ်ဳိးစုေတြကုိ ျပည္ေထာင္စုသားမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳကာ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး အဆင့္အတန္းေတြ လူတန္းေစ့ျဖစ္ေအာင္ ျမႇင့္တင္ေပးေတာ့မည္ဟု ဒု - ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) ကုိယ္တုိင္ ကတိေပးခ့ဲသည္ျဖစ္ရာ သူတုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာတေတြသည္ ႏုိးၾကားတက္ႂကြသည့္ စိတ္မ်ားျဖင့္ သူတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ုိး အဆက္အႏြယ္ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ား၊ နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနအား ထင္ျမင္ခ်က္ စသည္အားျဖင့္ သုံးပုိင္း သုံးက႑ ခြဲျခားကာ ေခတ္ေရးအဖြဲ႔သုိ႔ လာေရာက္ေတြ႔ဆုံ ေျပာၾကားတင္ျပၾကသည္ျဖစ္ရာ ပတမဆုံးက႑ျဖစ္ေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ုိးအဆက္အႏြယ္သမုိင္းကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ေခတ္ေရးစာေစာင္က ဝမ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ ေဖာ္ျပလုိက္ရသည္ ျဖစ္ေပေၾကာင္း။
“ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားထုတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ေလ့လာတင္ျပခ်က္”
အခ်ိန္သည္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္၊ ဩဂုတ္လ ၃ ရက္၏ နံနက္ ၈ နာရီႏွင့္ မိနစ္ ၃ဝ ျဖစ္သည္။
႐ုံးမွ ကားမရႏုိင္သျဖင့္ မုိးရြာႀကီးထဲတြင္ ဘတ္စ္ကားႏွင့္ သြားရန္ ထြက္လာၾကရသည့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေခတ္ေရး အဖြဲ႔ဝင္မ်ားသည္ နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနသုိ႔ နံနက္ ၉ - နာရီတိတိတြင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးက႑အတြက္ အမွီေရာက္ၾကရန္ စိတ္ေစာပူပန္မိၾကသည္။
ပူပန္ရသည္မွာလည္း အေၾကာင္းကရွိသည္။ ေတြ႔ရမည့္သူမ်ားမွာ ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္ဟူ၍ နယ္ျခားေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနက လႊဲေျပာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ကာ နယ္သူနယ္သား လူထုတုိ႔၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနျခင္းကုိ ႏွစ္ၿခိဳက္လြန္းလွသျဖင့္ ဝမ္းသာအားရ ေခတ္ေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေျပာျပလုိၾကသည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူငယ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ား တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ႏွင့္ ရွိေနၾကမည္ကုိ စုိးမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သာ မဟုတ္ေသး၊ ေခတ္ေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူငယ္မ်ား ေတြ႔ဆုံေရး ျဖစ္ေျမာက္ရန္ အလုပ္တာဝန္မ်ားသည့္ၾကားမွ လူအတန္တန္ေစလႊတ္ကာ စီမံစုိင္းျပင္းေပးရသည့္ နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနမွ ဗုိလ္မွဴးမ်ဳိးေအာင္၏ ေဖာ္ေရြသည့္ စိတ္ဓာတ္ကုိလည္း ေထာက္ထားရန္ ရွိေပေသးသည္။ အထူးသျဖင့္ ယေန႔နံနက္တြင္ ေခတ္ေရးအဖြဲ႔အတြက္ ႐ုံးေစာေစာႀကိဳတင္တက္ေပးကာ နံနက္ ၉ - နာရီတိတိတြင္ စတင္ေဆြးေႏြးႏုိင္ရန္ စီစဥ္ထားမည္ဟု ဗုိလ္မွဴးမ်ဳိးေအာင္က အားပါးတရ ေျပာထားသျဖင့္လည္း ကုိယ့္ဘက္က ပ်က္ကြက္ ေႏွာင့္ေႏွးမည္ကုိ စုိးရိမ္ရျခင္းျဖစ္သည္။
“တပ္ၾကပ္ႀကီး ကုိစုိးျမင့္ ကင္မရာတုိ႔ဖလက္ရွ္တုိ႔အထဲ မုိးေရေတြ ဝင္ကုန္အုံးမယ္၊ သတိထားဗ်ာ” ဘတ္စ္ကားက လူက်ပ္၍ မတ္တတ္ရပ္ကာလုိက္ရသည့္အထဲ မုိးေရက စုိရႊဲေလာက္ေအာင္ ယုိစီးက်ေနသျဖင့္ ဓာတ္ပုံကိရိယာမ်ား တေပြ႔တပုိက္ႀကီး လြယ္ထားရသည့္ ဓာတ္ပုံဆရာအား သတိေပးရသည္။ စိတ္အားထက္သန္စြာ ရွိေနၾကမည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာ လူငယ္အဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ နယ္ျခာေဒသမွ အရာရွိမ်ား၏ စိတ္ေစတနာကုိ ေလးစားရလြန္းသျဖင့္လည္း ကုိယ့္ဘက္က ခၽြတ္ယြင္းခ်က္မရွိေအာင္ သတိျပဳရျခင္းျဖစ္သည္။
၉ - နာရီမထုိးမီ ၅ - မိနစ္အလုိတြင္ နယ္ျခားေဒသ႐ုံးရွိ ေဆြးေႏြးမႈျပဳမည့္ ခန္းမသုိ႔ေရာက္၏။
“ေဟာဒါက ေခတ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားပါ၊ ေဟာဒါကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာရွိၾကတ့ဲ ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္က ႐ုိဟင္ဂ်ာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ပါတယ္” အသင့္ေစာင့္ေနသည့္ ဗုိလ္မွဴးမ်ဳိးေအာင္က မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ေလသည္။
“႐ုိဟင္ဂ်ာဆုိတ့ဲ စကားလုံးကုိ ၾကားရတာဟာျဖင့္ရင္ ေနာင္ႀကီးတုိ႔နားထဲမွာ ဆန္းသလုိလုိ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္ခင္ဗ်ာ” ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအသင္းဥကၠ႒ျဖစ္သူ ကုိဘထြန္းကစ၍ ေျပာလုိက္သည္။ ေခတ္ေရးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ျပံဳး၍ေနလုိက္ၾကသည္။
ကုိဘထြန္းက စကားဆက္၏။ “႐ုိဟင္ဂ်ာဆုိတ့ဲ စကားလုံးဟာ ဆန္းေနလိမ့္မယ္ဆုိတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လဲ ရိပ္စားမိခ့ဲၾကပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အခုလုိ နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနက တာဝန္ယူၿပီး ေတြ႔ဆုံေပးလုိ႔ ေခတ္ေရးစာေစာင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ားရဲ႕ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးစံေတြကုိ တင္ျပေဆြးေႏြးခြင့္ ရတာဟာလဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာ အမ်ဳိးသားမ်ားကုိယ္စား အလြန္ေက်းဇူးတင္ထုိက္ပါတယ္”
ကုိဘထြန္း၏ အေျပာအဆုိကုိ ၾကည့္လွ်င္ပင္ ေမယုခ႐ုိင္ရွိ ႐ုိဟင္ဂ်ာ အမ်ဳိးသားတုိ႔ အထဲတြင္ ပညာတတ္ လူေတာ္ လူခၽြန္ေတြ ရွိပါကလားဟု နားလည္ႏုိင္ေပသည္။ ကုိဘထြန္းသည္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွ ဘီအက္စီ ဒီဂရီရယူၿပီးသူ ေခတ္ပညာတတ္တဦး ျဖစ္ေပသည္။ “ေမယု”နယ္ျခားခ႐ုိင္ဆုိတ့ဲ ထူးျခားတ့ဲအမည္နဲ႔ ယွဥ္တြဲၿပီး တၿပိဳင္ထဲ ႐ုတ္ခနဲေပၚလာေတာ့လဲ “႐ုိဟင္ဂ်ာ”ဆုိတ့ဲအမည္ဟာ ဆန္းေနေပမေပါ့ခင္ဗ်ာ။
“တကယ္ဆုိေတာ့ “႐ုိဟင္ဂ်ာ”ဆုိတ့ဲ နံမယ္နဲ႔ “႐ုိဟင္ဂ်ာ”အမ်ဳိးသားထုႀကီးဟာ ျပည္ေထာင္စုသား တုိင္းရင္းသားမ်ားအျဖစ္ ရွိခ့ဲတာဟာ ဟုိေရွး ရခုိင္ဘုရင္မ်ား ေခတ္ကဘဲကေပါ့ ခင္ဗ်ာ”
ကုိဘထြန္းႏွင့္တကြ ႐ုိဟင္ဂ်ာေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ကုိရွာေဟာအာေလာမ္၊ ကုိေအာင္သာေက်ာ္၊ ကုိဘေစာျဖဴတုိ႔ ေလးဦးလုံးသည္ သူတုိ႔ အမ်ဳိးသားတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္း ေျပာၾကရသျဖင့္ ဂုဏ္ယူအားတက္ေနၾကပုံ ေပၚသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားသည့္ “႐ုိဟင္ဂ်ာေခတ္သတင္းစဥ္”အမွတ္ (၁)(၂)(၃)တုိ႔ကုိ အားတက္သေရာ လွန္ေလွာကာ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ား၏ ဆင္းသက္လာပုံ အမ်ဳိးအႏြယ္သမုိင္းမွတ္တမ္းတုိ႔ကုိ ရွာေဖြျပသၾကသည္။
ေပ်ာက္ေသာသူ ေတြ႔သည့္ပမာ
႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ား၏ မ်ဳိး႐ုိးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မွတ္တမ္းမွတ္ခ်က္မ်ားကုိ ေတြ႔ရသည္မွာ ေပ်ာက္ေနေသာသူတေယာက္ကုိ ျပန္ေတြ႔ရျခင္းႏွင့္ တူသည္ပင္ ဆုိရခ်ိမ့္မည္။ အမွန္ေသာ္ သတိမမူမိၾကေသာ ျပည္မရွိလူထုအတြက္မူ ႐ုိဟင္ဂ်ာတုိ႔သည္ ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ေဆြရင္းမ်ဳိးခ်ာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ တေျမထဲဘြား ျပည္ေထာင္စုသားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သတိမမူမိသမွ် ယခုမွ ဘြားကနဲ ျပန္ေတြ႔ရျခင္း ျဖစ္သျဖင့္လည္း ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ညီအကုိရင္းခ်ာတဦးအား ျပန္ေတြ႔ရသက့ဲသုိ႔ပင္ ရွိသည္။
ပါကစၥတန္မဟုတ္
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အစက နားလယ္ထားတာကေတာ့ ယခု ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္လုိ႔ သတ္မွတ္လုိက္တ့ဲ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာခ႐ုိင္ေတြက လူမ်ဳိးစုေတြဟာ ပါကစၥတန္ျပည္သားေတြလုိ႔ ထင္တယ္။ အခု ကုိေအာင္သာေက်ာ္တုိ႔ ေျပာျပတ့ဲ မွတ္တမ္း သာဓကမ်ား အတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးစုဟာ ဟုိေရွး ျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္ကထဲက ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္းေတာနယ္ေျမမွာ မေျခစုိက္ ေခါင္းခ်ၿပီး ျပည္ေထာင္စုသားမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္ခ့ဲတာ ၾကာၿပီေပါ့ေနာ္”
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏ တအ့ံတဩ ေမးခြန္းကုိ ကုိေအာင္သာေက်ာ္၊ ကုိရွာေဟာအာေလာမ္တုိ႔ အားလုံးက ရယ္ေမာလ်က္ ေခါင္းညိတ္ျပ၍ ေျဖၾကသည္။
သနားျခင္း အဓိပၸာယ္
သူတုိ႔ညႊန္ျပသည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာေခတ္သတင္းစဥ္တြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ုိးသမုိင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ဟူသည့္ ေခါင္းစီးျဖင့္ ေရးသားထားသည့္ ေဆာင္းပါးအရဆုိလွ်င္ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ားသည္ ပါကစၥတန္နယ္ဘက္မွ ကူးေျပာင္းလာၾကသည့္ ပါကစၥတန္လူမ်ဳိးမ်ားမဟုတ္ေပ။ “႐ုိဟင္ဂ်ာ”သုိ႔မဟုတ္“႐ုိဝင္ဂ်ာ”ဆုိသည့္ စကားလုံး၏ အဓိပၸာယ္မွာ “သနားျခင္း”ဟု ဆုိုလုိသည္။ ဤသနားျခင္း အဓိပၸာယ္ရသည့္ “႐ုိဟင္ဂ်ာ”ဆုိေသာ စကားလုံးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ယေန႔ ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္သားမ်ား ျဖစ္ေနၾကေသာ လူမ်ဳိးစုတခု၏ အမ်ဳိးအႏြယ္အမည္ ျဖစ္ရေလသနည္းဟု ထပ္မံေစ့ငုလုိက္လွ်င္ စိတ္ဝင္စားဘြယ္ေကာင္းေသာ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားတုိ႔၏ ေနာက္ေၾကာင္းရာဇဝင္ကုိ ေတြ႔ရသည္။
အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းက
သကၠရာဇ္ ၇၈၈ - ခုႏွစ္တြင္ ရခုိင္ျပည္၌ မဟာစႁႏၵမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ခ့ဲသည္။ ထုိမင္းလက္ထက္ တေန႔ေသာအခါ ေလျပင္းမုန္တုိင္းႀကီးသည္ ျပင္းထန္စြာက်ေလ၏။ ရမ္းျဗဲကၽြန္းအနီးရွိ ရခုိင္ပင္လယ္ျပင္တြင္ သြားလာေနသမွ်ေသာ ရြက္ေလွကတၱဴသေဘၤာမ်ား အားလုံးလုိပင္ ပ်က္စီးနစ္ျမဳပ္ၾကရသည္။ ထုိသေဘၤာမ်ားထဲတြင္ ကုန္ကူးသန္းျခင္းျပဳေနၾကသည့္ အာရပ္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ သေဘၤာတစင္းလည္းပါေလရာ မုန္တုိင္းက်ၿပီး တပတ္အၾကာတြင္ ထုိအာရပ္သေဘၤာမွ အာရပ္လူမ်ဳိးဒုကၡသည္မ်ားသည္ အစာေရစာအငတ္ငတ္ျဖင့္ ရမ္းျဗဲကၽြန္းေပၚ က်ေရာက္လာၾကသည္။ အာရပ္ဒုကၡသည္မ်ားသည္ ကၽြန္းသူကၽြန္းသားမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ အာရပ္ဘာသာစကားျဖင့္ “ရဟမ္း - ရဟမ္း”(သနားပါ - သနားပါ) ဟု ဆုိၾကကုန္၏။ ဤသည္ကုိ ရခုိင္သားတုိ႔က သူတုိ႔လူမ်ဳိးနာမည္ေပဘဲဟု မွတ္ယူကာ သေဘၤာပ်က္ အာရပ္ဒုကၡသည္မ်ားအား “ရဟမ္း”လူမ်ဳိးဟု ေခၚေလသည္။ “ရဟမ္း”မွသည္ ကာလေရြ႕ေလ်ာေသာ္ ႐ုိဟန္း၊ ႐ုိဟန္ဂ်ာ၊ ရဟင္ဂ်ား၊ ႐ုိဝန္ဂ်ာ၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာ စသည္ျဖင့္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလာရသည္ဟု ဆုိေလသည္။
ဘုရင္က ခ်ီးေျမႇာက္
ထုိ “ရဟမ္း” အမည္ခံ အာရပ္ဒုကၡသည္မ်ားအား ရဲစြမ္းသတၱိရွိၾကသူမ်ားျဖစ္၍ ရခုိင္ဘုရင္က ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားကာ စစ္ဘက္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္တုိ႔တြင္ အရာထမ္းအမႈထမ္းမ်ားအျဖစ္ ခန္႔ထားသည္။ သုိ႔ျဖင့္ ရခုိင္ျပည္ေျမာက္ပုိင္း ေလမ်ုိးျမစ္၊ ကုလားတန္ျမစ္၊ ေမယုျမစ္၊ နတ္ျမစ္ စေသာ ျမစ္႐ုိးမ်ားတေလွ်ာက္တြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားရြာစုမ်ား ေပၚေပါက္ခ့ဲၿပီး ရခုိင္ျပည္ေတာင္ပုိင္းတြင္လည္း သံတြဲ၊ ေက်ာက္ျဖဴ၊ ရမ္းျဗဲ၊ ေက်ာက္နီေမာ္ စေသာ ေဒသမ်ားတြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာရြာမ်ား ေပၚလာရသည္ဟု ဆုိေလသည္။
မူကြဲတရပ္
“ေဟာဒီမွာရွိတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ယဥ္ေက်းမႈလက္ရာမ်ားဆုိတ့ဲ သုေတသနေဆာင္းပါးမွာ ျပဆုိတာကေတာ့ ႐ုိဟင္ဂ်ာတုိ႔ရဲ႕ မ်ဳိး႐ုိးဆင္းသက္လာပုံ မူကြဲတရပ္ေပါ့ ခင္ဗ်ာ” အတြင္းေရးမွဴး ကုိေအာင္သာေက်ာ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ႐ုိဟင္ဂ်ာ အလုပ္သမားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ဘူးသီးေတာင္မွ အမ္ေအတာဟိရ္ဘာဘာဆုိသူ ေရးသားျပဳစုထားသည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ယဥ္ေက်းမႈသုေတသနစာတမ္းကုိ ေထာက္၍ ေျပာျပသည္။
စစ္သည္ႏြယ္မ်ား
ထုိ သုေတသနစာတမ္းအရမူ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၇ ႏွင့္ ၈ - ရာစုေခတ္မ်ားတြင္ ရခုိင္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ အာရပ္လူမ်ဳိးမ်ား၊ သကၠရာဇ္ ၁၄ဝ၆ ခုႏွစ္တြင္ ရခုိင္ျပည္သုိ႔ အင္းဝဘုရင္မင္းေခါင္၏သား မင္းရဲေက်ာ္စြာ လာေရာက္တုိက္ခုိက္ျခင္းကုိ ခုခံရန္ ဘဂၤလားအစုိးရထံမွ ရခုိင္ဘုရင္ နရမိတ္လွက အကူအညီ ေတာင္းခံရာတြင္ ေရာက္လာေသာ ေဂၚရီပထန္ စစ္သည္ ၂ - ေသာင္း စသည္တုိ႔ အေျခစိုက္ေနထုိင္ရာမွ စုေပါင္းကာ ေပၚေပါက္လာရေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။
အစၥလမ္ႏွင့္အရဗီ
“ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ အဲဒီလုိ အာရပ္အႏြယ္ေတြျဖစ္တ့ဲအတြက္ စာေပေရာ စကားေျပာတ့ဲအခါမွာေရာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာခ႐ုိင္မွာဆုိရင္ အမ်ားအားျဖင့္ အာရဗိီ ဘာသာစကားကုိ သုံးစြဲတာမ်ားပါတယ္။ အူရဒူဘာသာစကားကေတာ့ ေရးတတ္ေျပာတတ္ဖတ္တတ္သူေတြ ရွိေပမယ့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ားရဲ႕ အဓိကစာေပကေတာ့ အာရဗီပါဘဲ” ကုိဘေစာျဖဴက ရွင္းျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ယဥ္ေက်းမႈ ထိ္န္းသိမ္းၾကသည္
ကုိေအာင္သာေက်ာ္က ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြ အစၥလမ္ဘာသာကုိ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၿပီး ေမာ္လဝီဆရာႀကီးမ်ားရဲ႕ အဆုံးအမေအာက္မွာ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈ မပ်က္ယြင္းေအာင္ ေနထုိင္ၾကရပါတယ္။ မိန္းကေလးမ်ားဆုိရင္ အသက္ ၁၂ - ႏွစ္ ေက်ာ္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ လူစိမ္းျမင္ေအာင္ အိမ္ျပင္မထြက္ေတာ့ဘဲ မ်က္ႏွာမွာပုဝါဖုံးၿပီး အိမ္တြင္းပုန္းၾကရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာ လူငယ္မ်ားအေနနဲ႔ ေခတ္ႀကီးနဲ႔အမွီ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး လုိက္လုိၾကေတာ့ကာ ေမာ္လဝီဆရာႀကီးမ်ားကုိ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးေလးမ်ား ေခတ္ပညာ သင္ၾကားႏုိင္ေရးကုိလဲ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကပါဦးမယ္။ ေမာ္လဝီဆရာႀကီးမ်ားကလဲ လူငယ္ေတြအလုိကုိ အေတာ္ဘဲ လုိက္ေလ်ာၾကပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမယုနယ္မွာ ဗမာစာတတ္ၾကသူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနၾကပါၿပီ။
ေခတ္ကုိ မွီေစရမည္
ကုိေအာင္သာေက်ာ္၏ ေျပာစကား မွန္ေပသည္။ ေမယုခ႐ုိင္ နယ္သားတုိ႔သည္ သူတုိ႔နယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေခတ္ကုိအမွီလုိက္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ထာဝစဥ္ အိမ္တြင္းပုန္းေလ့ရွိေသာ ေမယုခ႐ုိင္၏ သမီးပ်ဳိကေလးမ်ားထဲမွ မိန္းကေလး(၆)ဦးတုိ႔သည္ ပန္းစည္းမ်ားကုိ ကုိင္ေဆာင္ကာ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕တြင္ မူဂ်ာဟစ္လက္နက္ခ်ပြဲ က်င္းပစဥ္က ႂကြေရာက္လာသည့္ ဒု-ကာကြယ္ေရးသီးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) အား ႀကိဳဆုိခ့ဲၾကရွာေပသည္။
“ေဟာဒီေခတ္ေရးစာေစာင္မွာ ဓာတ္ပုံနဲ႔ ေဖာ္ျပထားတ့ဲအခ်က္ဟာ မွန္ပါတယ္ဗ်ာ။ အိမ္တြင္းပုန္းေလ့ရွိၾကတ့ဲ မိန္းကေလးမ်ားဟာ ေမယုခ႐ုိင္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာလာၿပီဆုိတ့ဲ သတင္းေၾကာင့္ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာရွိၿပီး ေက်းဇူးတင္ၾကလြန္းတ့ဲအတြက္ လူျမင္လူထင္ခံၿပီး ထြက္ႀကိဳၾကတာပါဘဲ” ကုိဘထြန္းက ေမယုအထိမ္းအမွတ္အထူးထုတ္ ေခတ္ေရးစာေစာင္ကုိ ေထာက္ျပ၍ ေျပာလုိက္ေလသည္။
ႀကိဳးစားၾကရမည္
ယခုမူ ေမယုခ႐ုိင္တြင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးမွန္သမွ် လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လူထုကုိယ္တုိင္က ႏွစ္ၿခိဳက္ကာ ဝုိင္းဝန္းကူညီလ်က္ ရွိၾကေပၿပီ။ စင္စစ္ေသာ္ ေမာယုနယ္ျခားခ႐ုိင္၏ စီးပြားေရး အေျခအေနမ်ဳိးႏွင့္ဆုိလွ်င္ ႀကိဳးစားၾကမွလည္းျဖစ္ေပမည္။ ေမယုနယ္ျခားခ႐ုိင္သည္ မုိးမ်ား၍ ေတာင္ကုန္းေျမျမင့္မ်ားသျဖင့္ စို္ကပ်ဳိးေရးခက္ခဲသည့္ ေဒသျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ နယ္ေျမႏွင့္ လူဦးေရမမွ်ေအာင္ပင္ က်ဥ္းေျမာင္း က်ပ္တည္းသျဖင့္ လက္ရွိလယ္ယာလုပ္ငန္း၊ တံငါငါးဖမ္းလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ နယ္လူထုမွာ မည္သုိ႔မွ် စီးပြားေရးအားျဖင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ ေခ်ာင္လည္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထုိအခက္အခဲအားလုံးတုိ႔ ေမယုခ႐ုိင္ နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနက အေရးတယူ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ကာ နယ္လူထု ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး လုပ္ငန္းအားလုံးတုိ႔ကုိ ယခု လက္ေတြ႔ စတင္ေဖာ္ထုတ္လုပ္ေဆာင္ေပးေနၿပီျဖစ္ေနသည္။
ဗလီေဆာက္ဘုိ႔လွဴေငြ
“ယခုႏွစ္ေမလကဘဲ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ကတိျပဳသြားခ့ဲတ့ဲအတုိင္း ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားတုိ႔အတြက္ ဗလီေဆာက္ဘုိ႔ မ,တည္ေငြအျဖစ္ ေငြတေသာင္း ပုိ႔လွဴလုိက္ပါၿပီ။ ဒီေငြကုိ အေျချပဳၿပီး အျခားပုဂၢိဳလ္ေတြဆီက အလွဴေငြမ်ားနဲ႔ စုေပါင္းၿပီး အမွတ္တရ ျဖစ္ေစႏုိင္မယ့္ ဗလီႀကီးျဖစ္လာဦးမွာေပါ့ဗ်ာ”
“ၾကားရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ဗ်ာ၊ ေရွးမင္းဆက္မ်ား လက္ထက္ကထဲက ျမန္မာျပည္မွာ အေျခစိုက္ခ့ဲၿပီး သားစဥ္ေျမးဆက္ ျပည္ေထာင္စုသား တုိင္းရင္းသားမ်ား ျဖစ္လာခ့ဲၾကတ့ဲ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ား အေၾကာင္းကုိ ယခုလုိ စုံစုံလင္လင္ သိရတာကုိဘဲ အေတာ္ ဝမ္းေျမာက္စရာျဖစ္ပါတယ္”
ေပ်ာက္ေသာသူ ေတြ႔ေလၿပီကုိေအာင္သာေက်ာ္တုိ႔ ေလးဦးလုံးက - “ဟုတ္က့ဲခင္ဗ်ာ။ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားထုကုိယ္စား ေခတ္ေရးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ားရဲ႕ ႐ုိးရာသမုိင္းကုိ ေဖာ္ထုတ္ျပျခင္းဟာ ျပည္ေထာင္စုထဲက တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုတရပ္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္ျခင္း မည္ပါတယ္ … ေနာင္ကုိလဲ အလ်င္းသင့္ရင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားမ်ားရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားနဲ႔ ေမယုခ႐ုိင္နယ္ျခားေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကုိ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအသင္းက ဘယ္လုိထင္ျမင္ ေထာက္ခံၾကတယ္ဆုိတာ ေျပာျပပါအုံးမယ္”
ဤတြင္ ေရွ႕မွ ေပ်ာက္ေသာသူကုိ ျပန္ေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးစုတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ေဆြးေႏြးခ်က္တင္ျပျခင္း ၿပီးဆုံးၿပီ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
(တပ္မေတာ္ေခတ္ေရးစာေစာင္၊ အတြဲ ၁၂၊ အမွတ္ ၉၊ ၈-၈-၁၉၆၁၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၆ မွ ၁၉)
