"အစာစားရင္ စားပါ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေလွ်ာက္ပါ။ မဟုတ္ရင္ ဒုကၡ ေရာက္မယ္" ဆိုတဲ့ ဇင္ ဆို႐ိုး စကားပံု ေလးတစ္ခုကို ၾကားဖူးေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီဗ်။ ငယ္ငယ္ တုန္းက ၾကားဖူးတာ ဆိုေတာ့ ဆိုလိုရင္း ဘာမွန္း ေသခ်ာမသိခဲ့ဘူး။
အခုမွ စကားပံုေလး ေခါင္းထဲ ဖ်တ္ကနဲ သတိရ မိလို႔ စဥ္းစား ၾကည့္ ေတာ့ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ေနတာပဲ။
လူဆိုတာ အစာစားရင္ မစား ဘူးဗ်။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း မေလွ်ာက္ဘူး။ ေရခ်ိဳးရင္လည္း မခ်ိဳးဘူး။ အဝတ္ေလွ်ာ္ရင္လည္း မေလွ်ာ္ဘူး။ ေနာက္ ဆံုး အနားယူေနရင္ေတာင္ မနားဘူးဗ်။ ဘာလုပ္လဲ သိလား။
လူဆိုတာ ဘာလုပ္လုပ္ ေတြးေနတယ္။ ငါလုပ္ခဲ့တာ မွန္ရဲ႕လား။ ငါေျပာခဲ့တာ တရားရဲ႕လား။ ငါေရး လိုက္တာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ စသျဖင့္ အတိတ္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔ကို သံသယ ျဖစ္ရင္ျဖစ္၊ မျဖစ္ရင္ လည္း အနာဂတ္ ကိစၥေရးရာေတြ ျဖစ္တဲ့ ငါ ဒါၿပီးရင္ ဘာလုပ္ရမွာပဲ မၿပီး ေသးဘူး။ ၾကည့္စမ္း! (ဒါမွမဟုတ္) မနက္ျဖန္ ေဟာေျပာပြဲ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ! စသျဖင့္ တနည္းမဟုတ္တနည္း ပူပန္ေန တတ္ၾက ပါတယ္။
ဒါသည္ကပဲ ဒုကၡ အျဖစ္ ပူပန္လာရျခင္းဆိုေတာ့ အစာစားခ်ိန္ မစားပဲ ေတြးေနမိလို႔၊ လမ္းေလွ်ာက္စဥ္ မေလွ်ာက္ပဲ ေတြးေနမိလို႔ မဟုတ္လား။
"This too shall pass" ဆိုတာေလး ကို ဒီ အခ်ိန္မွာ ႏွလံုးသြင္းမိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ္ လုပ္သင့္ သေလာက္ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါကို ျပန္ပူေဆြး ေၾကာင့္ၾကေတာ့ ပစၥဳပၸန္ အလုပ္ေတြ လြတ္ကုန္ ေတာ့မွာေပါ့။ အနာဂတ္ ကိစၥျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္ကိစၥျဖစ္ျဖစ္ ဘာကိုပဲ ပူေနပူေန ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးပစ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အနာဂတ္မွာ ရလဒ္က ေကာင္းဖို႔ အလားအလာ အင္မတန္ နည္းသြားၿပီ။
ဒီေတာ့ ယခုအခ်ိန္မွာ ယခုလုပ္စရာရွိတာေတြကို အေကာင္းဆံုးသာ လုပ္ရပါ့မယ္။ ဘာမဆို ၿပီးရင္ လည္း ၿပီးသြားမွာ ပါပဲ ဆိုတဲ့ "this too shall pass" ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို ႏွလံုးသြင္းလို႔ ပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္း ဆံုး အလုပ္လုပ္ၿပီး ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ။ ၿပီးရင္ ဘာမွမရွိေအာင္ ေပါ့ၿပီး ေတာ့ ကိုယ့္အားထုတ္မႈ အတြက္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈေတာ့ အနည္းဆံုး က်န္ပါလိမ့္မယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲႀကီး အာမခံတယ္။
- မွတ္စုၾကမ္း #kyawnge
