အသက္ ၂ဝမွာ သူတို႔ဘာလုပ္ေနၾကသလဲ

အ႐ြယ္ေကာင္းခ်ိန္၊ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ဳိခ်ိန္မွာ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ပါတဲ့…
အသက္၂ဝဆိုတဲ့အ႐ြယ္ဟာ ႀကီးျပင္းၿပီလား၊
အသက္၂ဝဆိုတဲ့အ႐ြယ္ဟာ စိတ္ကူးအိပ္မက္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေဝးေနေသးလဲ၊
ေအာင္ျမင္ထင္႐ွားသူတို႔ရဲ႕ အသက္၂ဝအ႐ြယ္ကို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ၾကရေအာင္၊
အဲဒီအ႐ြယ္မွာ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ကူးအိပ္မက္နဲ႔ သူတို႔ဘယ္ေလာက္ေဝးေနခဲ့ေသးလဲ…


အသက္၂ဝအ႐ြယ္ အိုဘားမား (အေမရိကန္သမၼတ)
-------------------------------------

အဲဒီအ႐ြယ္မွာ အိုဘားမားဟာ ေဆးလိပ္အရက္ေသာက္ရင္း ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာေတြကို ေမ့ပစ္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။

၁၉၈၃ခုႏွစ္ ၂၂ႏွစ္အ႐ြယ္အိုဘားမားဟာ ကိုလံဘီယာတကၠသိုလ္ကေန ႏိုင္ငံေရးသိပၸံနဲ႔ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တယ္။ အဲဒီမတိုင္ခင္မွာေတာ့ သူဟာ လူမ်ဳိးစုံေသြးေႏွာတဲ့ေနာက္ခံေၾကာင့္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းရဲ႕အသိအမွတ္ျပဳမႈကို အလြယ္တကူမရခဲ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိမ္ငယ္ခဲ့တယ္။ အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ေန႔ရက္ေတြကို သူျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဥပမာ- ေက်ာင္းလစ္တယ္၊ အရက္ေသာက္တယ္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္၊ ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္တဲ့ လူငယ္တစ္ဦးလံုးလံုးျဖစ္ခဲ့တယ္။

အတိတ္ကိုျပန္ေျပာင္းေအာင္းေမ့တိုင္း အိုဘားမားက “အဲဒီအလုပ္ကို လုပ္ခဲ့တာဟာ “ငါဘယ္သူလဲ”ဆိုတဲ့ျပႆနာကို ေခါင္းထဲကေနညႇစ္ထုတ္တာပဲ” လို႔ဆိုတယ္။ ၁ႏွစ္အၾကာမွာ အိုဘားမားဟာ ခ်ီကာဂိုကိုသြားၿပီး လူမႈအဖဲြ႔အစည္းမွာပါဝင္အလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္မွာ ဥပေဒပညာကိုေလ့လာသင္ယူခဲ့တယ္။


အသက္၂ဝအ႐ြယ္ ပူတင္ (႐ု႐ွားသမၼတ)
-------------------------------------------------

ဂ်ဴဒိုေလ့က်င့္တာကိုလက္လႊတ္ၿပီး တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေျဖခဲ့တယ္။

လူငယ္လူ႐ြယ္ခ်ိန္ခါမွာ ပူတင္လည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြေဝခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔ရဲ႕ဂ်ဴဒိုသင္တန္းဆရာက သူ႔ကို ပိုေကာင္းတဲ့အတတ္ပညာေက်ာင္းမွာ ဂ်ဴဒိုပညာကို ဆက္လက္ဆည္းပူးသင္ယူေစခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပူတင္က တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ေျဖဖို႔၊ စာေမးပဲြမေအာင္ခဲ့ရင္ စစ္ထဲဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ၁၉ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ပူတင္ဟာ (ယခု) Saint Petersburg State တကၠသိုလ္မွာ ဥပေဒပညာကို ေလ့လာသင္ယူခဲ့တယ္။

“ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုးကာလတစ္ခုေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပတ္သားတဲ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈတစ္ခု ျပဳလုပ္ေစခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ကိုယ္ေမွ်ာ္မွန္းတဲ့ လူ႔ဘဝခရီးသစ္ကိုစမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အ႐ႈံးေပးၿပီး ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြပ်က္ျပား တျခားလူစီမံတာကိုပဲ နာခံမလားေပါ့” လို႔ ပူတင္က အတိတ္ကိုျပန္ေျပာင္းရင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။


အသက္၂ဝအ႐ြယ္ Leo Tolstoy (႐ု႐ွားဂႏၱဝင္စာေရးဆရာ)
-----------------------------------------

ေအးေအးသက္သာတဲ့ဘဝကို ၿငီးေငြ႔လို႔ စစ္ထဲဝင္ခဲ့တယ္။

လီယိုေတာ္စတြိဳင္းကို ႐ု႐ွားအထက္တန္းစားမိသားစုတစ္စုက ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ၁၆ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ Kazan တကၠသိုလ္ကို ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတကၠသိုလ္ရဲ႕ ေလွနံဓားထစ္သင္ယူမႈမွာ သူၿငီးေငြ႔ခဲ့တယ္။ ၁၈၄၇ခုႏွစ္ ၁၉ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ေတာ္စတိြဳင္းဟာ သူ႔ေနအိမ္ Yasnaya Polyana ၿခံႀကီးထဲ (အခုေတာ့ ျပတိုက္အျဖစ္ထား႐ွိ) ျပန္လာခဲ့ၿပီး ၿခံမွာအလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း ေက်ာင္းစာေလ့လာသင္ယူမႈေတြကို ကိုယ္တိုင္စီစဥ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ႏွစ္ခုလံုး သူေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ေမာ္စကို၊ St. Petersburg လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းထဲ သူေရာက္သြားခဲ့ျပန္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေအးေအးသက္သာတဲ့ဘဝကို ၿငီးေငြ႔ခဲ့လို႔ ၁၈၅၁ခုႏွစ္မွာ အစ္ကိုနဲ႔အတူ Caucasus ကိုသြားေရာက္ၿပီး စစ္ထဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း စာေရးဖို႔ သူစတင္ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သူ႔ဘဝ သူ႔အျပဳအမူေတြကို စတင္စိစစ္သံုးသပ္ခဲ့တယ္။ စစ္ထဲဝင္ၿပီး ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပဲ စစ္ပဲြတစ္ပဲြထဲသူပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပဲြမွာ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ေကာင္းခဲ့သလို သူရဲ႕ပထမဆံုးစာအုပ္ျဖစ္တဲ့ Childhood (ကေလးဘဝ)အမည္ရဝတၳဳကို ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။


အသက္ ၂ဝအ႐ြယ္ မာရင္ (ဂ်က္မာ)
--------------------------------
(အလီဘာဘာကို စတင္တည္ေထာက္သူ)

အထက္တန္းစာေမးပဲြကို ၃ႀကိမ္တိုင္ေျဖဆိုၿပီးမွ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကိုေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။

၁၉၈၄ခုႏွစ္မွာ အထက္တန္းစာေမးပဲြကို ၃ႀကိမ္ေျမာက္ မာရင္ေျဖဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ တကၠသိုလ္တစ္ခုက လက္မခံခ်င္ ခံခ်င္နဲ႔ သူ႔ကိုလက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ လွ်ပ္စစ္နည္းပညာေကာလိပ္တစ္ခုမွာ သူေက်ာင္းဆရာလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၅ခုႏွစ္ အသက္ ၃၁ႏွစ္ေရာက္မွ မာရင္ဟာ အေမရိကန္ကိုအမွတ္မထင္ေရာက္ခဲ့ရာက မိတ္ေဆြတစ္ဦးရဲ႕မိတ္ဆက္ေပးမႈနဲ႔ အင္တာနက္ကို စတင္သိ႐ွိခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။


အသက္ ၂ဝအ႐ြယ္ Mark Zuckerberg
------------------------------------------------

အေဆာင္မွာေနရင္း Facebookကို စဖန္တီးခဲ့တယ္။

၂ဝဝ၄ခုႏွစ္ ၂ဝအ႐ြယ္မတ္ခ္မွာ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ရဲ႕ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပ႐ိုဂရမ္တစ္ခုကို သူစတင္ေရးဆဲြခဲ့တယ္။ သူ႔အေဆာင္ေနသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ “ဝက္ဆိုက္ဒ္တစ္ခုကုိ သူစတင္ဖန္တီးခဲ့တယ္။ အဲဒီဝက္ဆိုဒ္မွာ ေယာက္်ားမိန္းမဓာတ္ပံုတစ္ပံုစီတင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ပံု အေဟာ့ဆံုးလည္းဆိုတာကို ၾကည့္႐ႈသူကေ႐ြးလို႔ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမဲအမ်ားဆံုးလည္း ေ႐ြးၾကတာေပါ့” လို႔ဆိုတယ္။ လူအမ်ားရဲ႕ေထာက္ခံမႈကိုရၿပီးေနာက္ မတ္ခ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ အခ်ိန္တစ္ပတ္ေလာက္အသံုးျပဳၿပီး ဟားဗတ္ေက်ာင္းသားတို႔ရဲ႕ ဆက္သြယ္မႈကြန္ရက္အျဖစ္ Facebook ကိုတည္ေထာက္လိုက္တယ္။


အသက္ ၂ဝအ႐ြယ္ Audrey Hepburn
-----------------------------------------------
(၁၉ရာစု နာမည္ႀကီးဂႏၱဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္)

ေၾကာ္ျငာတခ်ဳိ႕႐ိုက္ရင္း ဇာတ္ရံအျဖစ္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္။

၁၉၄၈ခုႏွစ္ ၁၉ႏွစ္အ႐ြယ္ Audreyဟာ နာမည္ႀကီးဘဲေလးအကေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ ဘဲေလးအကကို သင္ယူခဲ့တယ္။ သူဟာ ေက်ာင္းလခမတတ္ႏိုင္လို႔ ေဟာ္လန္ကိုျပန္သြားရတဲ့အခါလည္း ႐ွိခဲ့တယ္။ ဘဲေလးအကကို လအနည္းငယ္သင္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘဲေလးအကနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ သတိေပးခံခဲ့ရတယ္။ ေနအိမ္စီးပြားေရးက်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ Audreyဟာ အခ်ိန္ပိုင္းေမာ္ဒယ္တစ္ဦးလုပ္ခဲ့ရတယ္။ အကဝိုင္းတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရတယ္။ အသက္ ၂ဝအ႐ြယ္မွာ ဇာတ္ရံသ႐ုပ္ေဆာင္အျဖစ္နဲ႔ ႐ုပ္႐ွင္တစ္ခ်ဳိ႕မွာ သူပါဝင္ခြင့္ရခဲ့တယ္။


အသက္၂ဝအ႐ြယ္ ႐ွီက်င့္ဖ်င္ (တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတ)
-----------------------------------

ပညာ႐ွာတဲ့ လူငယ္အေယာက္တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္နဲ႔ လယ္ထဲဆင္းအလုပ္လုပ္ေနခဲ့တယ္။

႐ွီက်င့္ဖ်င္ရဲ႕ ငယ္႐ြယ္ခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လယ္ေတာယာေတာထဲမွာပဲ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္။ ၁၉၆၉ခုႏွစ္ အသက္ ၁၆ႏွစ္အ႐ြယ္ ႐ွီွက်င့္ဖ်င္ဟာ ပညာ႐ွာတဲ့ လူငယ္အေယာက္တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္နဲ႔ ေတာ႐ြာဖက္တာဝန္ထမ္းဖို႔ ေစလႊတ္ခံခဲ့ရတယ္။ စစခ်င္းမွာ တျခားလူေတြ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ႐ွီက်င့္ဖ်င္ကေတာ့ ပင္ပန္းဒဏ္ကိုခံႏိုင္ရည္႐ွိခဲ့တယ္။ လယ္သမားေတြနဲ႔အတူ ေျမေတြတူးခဲ့ရတယ္။ လယ္ထဲဆင္းခဲ့ရတယ္။ ျပည္သူေတြက သူ႔ကိုထင္ျမင္ခ်က္ေကာင္းေတြ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ အသက္ ၂၂ႏွစ္အ႐ြယ္က်မွ ေပက်င္းမွာတကၠသိုလ္တက္ဖို႔ အႀကံျပဳေထာက္ခံခ်က္ရခဲ့တယ္။


အသက္ ၂ဝအ႐ြယ္ ေမာ့္ရင္
---------------------------------
(စာေပႏိုဘယ္လ္ဆုရ တ႐ုတ္စာေရးဆရာ Mo Yan)

ဝါစက္႐ံုယာယီလုပ္သားကေန စစ္ထဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၇၅ခုႏွစ္ ၂ဝအ႐ြယ္ေမာ့္ရင္ဟာ ဝါစက္႐ံုမွာယာယီလုပ္သားအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ အလုပ္စလုပ္ခ်ိန္မွာ အတန္းပညာလိမ္ညာစာရင္းသြင္းခဲ့တယ္။ အလယ္တန္းေအာင္လို႔ဆိုခဲ့ေပမယ့္ ႐ြာနားနီးခ်င္းတစ္ဦးက အျဖစ္မွန္ကိုသိသြားခဲ့လို႔ သူေခါင္းမေမာ့ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

၁၉၇၆ခုႏွစ္မွာ စစ္ထဲ ေမာ့္ရင္ဝင္ခဲ့ၿပီး စာေတြကိုစတင္ေရးသားခဲ့တယ္။ ၁၉၈၄ခုႏွစ္ ၂၉ႏွစ္အ႐ြယ္မွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္အႏုပညာေက်ာင္းကို ဝင္ခြင့္ရခဲ့ၿပီးေနာက္ စာေပေလာကထဲ ဝင္ေရာက္ခဲ့တယ္။

အသက္ ၂ဝအ႐ြယ္မွာ သူတို႔ဟာ ဘယ္လို စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈ၊ အခက္အခဲ၊ ဆင္းရဲပင္ပန္းျခင္းေတြ႐ွိခဲ့ပါေစ၊ စိတ္ကူးအိပ္မက္နဲ႔ ေဝးခဲ့ပါေစ သူတို႔ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈ၊ ဇဲြလံု႔လ႐ွိမႈနဲ႔ ဒီကေန႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို သူတို႔ဆြတ္ခူးခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔လူတိုင္းမွာလည္း စိတ္ကူးအိပ္မက္က ႐ွိသင့္ပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ား အဲဒီအိပ္မက္ကို မေတာ္မဆ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့…..


အသက္၂ဝအ႐ြယ္ အိုင္းစတိုင္း (သိပၸံပညာ႐ွင္)
-------------------------------------

အလုပ္႐ွာမရခဲ့လို႔ ေနအိမ္မွာစာလိုက္သင္တဲ့အလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးခဲ့ရတယ္။

၁၉ဝဝခုႏွစ္ ၂၁ႏွစ္အ႐ြယ္အိုင္းစတိုင္းဟာ ETH Zurich (Swiss Federal Institute of Technology Zurich) ကေန ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တယ္။ သူဟာ တစ္ခ်ဳိ႕ဘာသာရပ္မွာ စိတ္ဝင္စားမႈမ႐ွိခဲ့လို႔၊ ဆရာေတြအေပၚ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာမဆက္ဆံခဲ့လို႔ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခံခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးၿပီေနာက္ သူအလုပ္႐ွာမရခဲ့ဘူး။ ေနအိမ္မွာစာလိုက္သင္တဲ့အလုပ္၊ အစားထိုးဆရာအလုပ္နဲ႔ပဲ အသက္ေမြးဝမ္းခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉ဝ၂ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ဖခင္ အကူအညီနဲ႔ ဆြစ္ဇာလန္ဗဟိုအစိုးရမွတ္ပံုတင္မူပိုင္ခြင့္႐ံုးမွာ အလုပ္ရခဲ့ပါတယ္။


Post a Comment

Previous Post Next Post