ဦးေဘာဂ…
"ေမာင္ျပာ မင္းတယ္ေတာ္တာပဲ။ေနာက္လ ရာထူးတုိးေပးဖုိ႔ မင္းကုိ ရာထားလုိက္မယ္"
-ေမာင္ျပာ…
"ဟုတ္…ဆရာ…ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
ေမာင္ျပာသည္ ဦးေဘာဂ၏ လုပ္ငန္း၌ အျကီးအကဲေနရာ ရသြားေလ၏…။
ထုိ႔ေနာက္…
၆လျကာေသာအခါ…
ဦးေဘာဂ၏ လုပ္ငန္းအရႈံးေပၚေလေတာ့၏…။
>>>>>>
ဦးခ်မ္းသာ…
"ေမာင္နီ မင္းလုပ္တာ ကုိင္တာ မဆုိးဘူးကြ"
ေမာင္နီ…
"ဟုတ္ကဲ႔ အန္ကယ္…"
ဦးခ်မ္းသာသည္ ေမာနီအားသတိထားမိေလ၏။တျခားအလုပ္သမားမ်ားကဲ႔သို႔ လုပ္ငန္းခြင္သုိ႔ သူလာေသာအခါ ျပာျပာသလဲ ျဖစ္မေနတတ္ေပ။သုိ႔ေသာ္ ခပ္ကင္းကင္းလည္းမဟုတ္…။သူလုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေန၏…။ေျပာစရာ စကားရွိလ်ွင္ ေျပာပါ၏။လုပ္ေပးစရာရွိလုပ္ေပးသည္…။ပုံမွန္ဆက္ဆံေရး အေနအထားတစ္ရပ္ျဖစ္သာ ေမာနီသည္ ဦးခ်မ္းအားဆက္ဆံေလ၏…။ဦးခ်မ္းသာကလည္း ေမာနီကုိ မသိမသာ အကဲခတ္ေလသည္။
လအနည္းငယ္ျကာေသာ္…
"ေမာင္နီ ဒီလုပ္ငန္းကုိ မင္းဦးစီးကြာ…"
"ဟုတ္…က်ေနာ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္"
၆လျကာေသာ္ ဦးခ်မ္းသာ၏ လုပ္ငန္းသည္ တုိးတက္မႈရလဒ္မ်ား ျပလာေလေတာ့၏…။
>>>
တစ္ေန႔…
ဦးခ်မ္းသာႏွင့္ ဦးေဘာဂ ဆုံျကေလ၏…။
ထုိအခါ ဦးေဘာဂက…
"ဦးခ်မ္းသာ ခင္ဗ်ား လုပ္ငန္းက တုိးတက္တယ္ဗ်…နည္းလမ္းေလးေပးပါလား"
"ဦးေဘာဂေရ ေမာင္နီဆုိတဲ႔ သူငယ္ေျကာင့္ဗ်…သူ႔ကုိ က်ေနာ္ဦးစီးခုိင္းျပီးကတည္းက တုိးတက္လာတာပဲ"
"က်ဳပ္လဲေမာင္ျပာဆုိတဲ႔ သူငယ္တစ္ေယာက္ကုိ ဦးစီးခုိင္းတာပဲဗ်…။ဒီေကာင္လည္းေတာ္ပါတယ္။က်ဳပ္လာရင္ ဂရုစုိက္တာမေျပာနဲ႔။တစ္ခါတစ္ေလ ဖိနပ္ပါတုိက္ေပးတယ္ဗ်…။က်ဳပ္မ်က္စိထဲ စိတ္တုိင္းမက်တာ တစ္ကြက္မွ မရွိဘူး…ဒါေတာင္ က်ဳပ္လုပ္ငန္းဘာလုိ႔ မေအာင္ျမင္လည္းမသိပါဘူး…ဗ်ာ"
ဦးေဘာဂစကားဆုံးေတာ့ ဦးခ်မ္းသာက ခပ္ဟဟတစ္ခ်က္ရယ္လုိက္ျပီး…
"က်ဳပ္ရဲ႕ေမာင္နီကေတာ့ ခင္ဗ်ားေမာင္ျပာလုိ မဟုတ္ဘူးဗ်…ဦးေဘာဂေရ…က်ဳပ္လာရင္ အေျကာင္းမရွိပဲ က်ဳပ္နားေတာင္ ျဖတ္မေလ်ွာက္ဘူးဗ်။သူလုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနတာ…။ဖိနပ္တုိက္ေပးဖုိ႔မေျပာနဲ႔ ဆရာေနေကာင္းလားေတာင္မေမးဘူး…"
ဦးေဘာဂအံျသသြား၏…။
"ဟ ခင္ဗ်ားေကာင္ကလည္းဗ်ာ…အလုပ္သမားနဲ႔အလုပ္ရွင္ ေလးစားမႈ႕ေတာ့ရွိဖုိ႔ေကာင္းတာေပါ့"
"အဲ…ဦးေဘာဂ…သူေလးစားပါတယ္ဗ်"
"ခင္ဗ်ားကုိ ႏူတ္ေတာင္မဆက္ဘူးဆုိ"
"အင္းေလ…သူ႔အလုပ္သူ ေလးစားတာ က်ေနာ့္ကုိ ေလးစားတာနဲ႔တူတူပဲေပါ့ဗ်"
"အမ္…ခရီးဦးျကုိျပဳတာတုိ႔ ေကာ္ဖီဘာညာတုိ႔ ဇက္ေျကာႏွိပ္ေပးတာတုိ႔……"
"ဦးေဘာဂရယ္…သူ႔ကုိ က်ေနာ္အလုပ္ခန္႔တာ ဒါေတြလုပ္ဖုိ႔မွမဟုတ္တာ…။ဒါအတြက္ဆုိ ေနာက္တစ္ေယာက္ခန္႔မွာေပါ့ဗ်…။မဆုိင္မွ မဆုိင္တာ"
"ဦးခ်မ္းသာ…မဆုိင္ဘူးဟုတ္လား…က်ေနာ္တုိ႔က အလုပ္ရွင္ေလ…"
"ဟုတ္တယ္ေလ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔က ေငြဝယ္ကြ်န္ေတြမွ မဟုတ္တာ…သ႔ူအလုပ္သူလုပ္တယ္ …အဲဒီ႔အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔က လစာေပးတယ္။အျပန္အလွန္ပဲေလဗ်ာ…တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေက်းဇူးျပဳေနတာပါပဲ…"
"က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့္ အျကိုက္ေလးေတြ လုပ္တဲ႔သူမွ သေဘာက်တာ ဦးခ်မ္းသာေရ…လုပ္ငန္းက အရႈံးျပေပမယ့္…ေမာင္ျပာကေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ဂရုစုိက္မျပတ္ဘူးဗ်"
"ဦးေဘာဂ စိတ္ေတာ့မဆုိးနဲ႔ဗ်ာ…တစ္ခုေတာ့ေျပာမယ္"
"ေျပာပါ ဦးခ်မ္းသာ…"
"တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားျကုိက္ဖုိ႔ မလုိဘူးဗ်…စာသုံးသူ ျကုိက္ဖုိ႔လုိတယ္…ခင္ဗ်ားကုိ ဂရုစုိက္ဖုိ႔မလုိဘူးဗ်…အလုပ္ကုိ ဂရုစုိက္ဖုိ႔လုိတယ္…။"
"ဘယ္လုိ…"
"ဟုတ္တယ္ေလ စားသုံးသူက က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ရွင္နဲ႔တုိက္ရုိက္ဆံေနတာမွ မဟုတ္တာ…ခင္ဗ်ားျကုိက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားပစၥည္းကုိခင္ဗ်ား အျမတ္ျပန္ေပးဝယ္မလား…ဦးေဘာဂ"
"အဲ…ဝယ္စရာမွမလုိတာ…"
"ဒါပဲေလ…ဦးေဘာဂ…"
ဦးေဘာဂ ေခါင္းစားသြား၏။
"ခင္ဗ်ားကုိ ဂရုိစုိက္ျပေနေတာ့ေရာ…အလုပ္ေတြျပီးသြားမွာလား ဦးေဘာဂေရ"
"အဲ ဒါေပမယ့္…"
"ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ေကာင္လည္း လူမႈ႕ေရးေတာ့ရွိတာေပါ့ဗ်ာ…။လူမႈ႕ေရးဆုိတာ ဖားတာနဲ႔ေတာ့ မတူဘူးေနာ္ ဦးေဘာဂ"
"အဲ…"
"ဖားတတ္တာနဲ႔ ေတာ္တတ္တာမတူဖူးေနာ္ ဦးေဘာဂေရ…အာ့ေလးသတိထားဗ်…ဒါဆုိ ခင္ဗ်ားလုပ္ငန္းတုိးတက္လိမ့္မယ္"
ဦးေဘာဂ ဘာမွ ျပန္မေျပာႏုိင္ေတာ့ေပ…။
ဦးခ်မ္းသာကေတာ့ ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ျဖင့္ ျပဳံးလုိ႔သာ ေနပါေတာ့၏…။
>>>
သင္ခန္းစာ …
-
( ၁ )
အလုပ္သမားမ်ားသည္ ေငြဝယ္ကြ်န္မဟုတ္…။သက္ဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းတာဝန္ေဆာင္ရြက္ရန္ အခေျကးေငြ ေပးေဆာင္ရေသာ လူအခ်င္းခ်င္းသာျဖစ္သည္…။
( ၂ )
မိမိသည္ လုပ္ငန္းရွင္ေနရာေရာက္ေနပါက…
အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ အရည္အခ်င္းကုိ ဆုံးျဖတ္ရာတြင္
ကုိယ့္အျကုိက္ထက္ စားသုံးသူ ျကုိက္ဖုိ႔ ပုိအေရးျကီးသည္ကုိ မေမ႔ပါႏွင့္…။တနည္းအားျဖင့္ ကုိယ့္အျကုိက္သည္ စားသုံးသူအျကုိက္ႏွင့္ ပတ္သတ္ရမည္…။
ဖားျခင္း ႏွင့္ လူမႈေရးနားလည္ျခင္းကုိ ခြဲျခားတတ္ရမည္…။
မိမိအေပၚ ျပဳစုယုယျခင္းထက္…လုပ္ငန္းအေပၚ တာဝန္ေက်ဖုိ႔သာ ပထမဦးစားျဖစ္သည္ သတိျပဳေနရမည္…။
( ၃ )
အဖားျကုိက္တတ္တဲ့ သူေတြ အျကီးအကဲေနရာ ရေနရာရေနခဲ့ျပီး
သက္ဆုိင္ရာ အရည္းအခ်င္းမရွိပဲ
ဖားတတ္တဲ႕ သူေတြေနရာရေနသ၍…
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆုတ္ယုတ္လာမွာပါပဲျဖစ္သည္…။
---------
ဒီေတာ့…
က်ေနာ္တုိ႔သာ အလုပ္ရွင္ေတြေနရာကုိ ေရာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာဆုိရင္…ဘယ္လုိလူမ်ဳိးကုိ ေရႊးခ်ယ္သင့္ပါသလဲ……???
ဒါမွမဟုတ္…
အလုပ္သမားေတြ ေနရာမွာ ေရာက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာဆုိရင္ေရာ …အလုပ္ႏွင့္ သူေ႒း မည္သည့္ အပုိင္းကုိ ဦးစားေပးမည္လဲ…??
-----------
#zeroneo
-မွတ္စုျကမ္း
