၀န္ထမ္းမ်ားသည္ အလုပ္မွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႏႈတ္ထြက္ေလ႔ရွိၾကပါသည္။ ၀န္ထမ္းမ်ား အလုပ္မွ ႏႈတ္ထြက္သြားတုိင္းလည္း သူေဌးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ “ ဟုိတစ္ဖက္မွာ လစာပုိရလုိ႔ အလုပ္ေျပာင္းသြားၾကတယ္၊ ဒီဝန္ထမ္း အလုပ္ေပၚမွာ သစၥာမရွိဘူး “ ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ လစာပိုေကာင္းေသာ အျခားအလုပ္တစ္ခုကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကျခင္းသည္ လစာနည္းတဲ့ ကိစၥတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဝန္ထမ္းသည္ သူ႕လစာကုိ အင္တာဗ်ဳးစဥ္ကပင္ သေဘာတူျပီး ဝင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အျခားလစာမ်ားေသာ အလုပ္တစ္ခုကို ေျပာင္းေရ႔ႊသြားျခင္းသည္ အလုပ္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အႏိုင္နဲ႔ႏႈတ္ထြက္လုိျခင္း၊ သူတန္ဖိုးရွိေၾကာင္း ျပသလုိျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
၁။ တာဝန္ႏွင့္လုပ္အား မမ်ွျခင္း
၀န္ထမ္း တာ၀န္အမ်ားႀကီး ယူႏုိင္ေပမယ့္ (အရင္အလုပ္မွာလည္း လုပ္ငန္းတစ္ခုလံုးနီးပါး သူတစ္ေယာက္တည္း တာ၀န္ခံၿပီး လည္ပတ္ခဲ့တာ) လက္ရွိ အလုပ္တြင္ အရင္အလုပ္၏ ၁၀ ရာႏႈန္းေတာင္ လုပ္စရာမရွိဘူးဆုိလ်င္ ပ်င္းရိျငီးေငြ႕ျပီး ထြက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာ ဝန္ထမ္းတာဝန္ယူႏုိင္တာက နည္းေသာ္လည္း လုပ္ရတာက အမ်ားၾကီးျဖစ္ေနလ်င္လည္း Over Load ျဖစ္ျပီး ထြက္ခြာသြားတက္ပါတယ္။
၂။ စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳဘူး။
ဝန္ထမ္းသည္ တာဝန္ကုိ ဦးေဆြးဆံေျမ႕ၾကိဳးစားေသာ္လည္း မန္ေနဂ်ာသည္ မိမိစြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ “ေဖာ္လံဖား” ေတြကုိပဲ မ်က္ႏွာေပးေနမည္ဆုိလ်င္ ဝန္ထမ္းေကာင္းသည္ လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္ (Motivation) ေလ်ာ့က်ကာ အလုပ္ကုိပင္ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္ပါေတာ့သည္။ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ အလုပ္တြင္ တည္ျမဲျခင္းသည္ဆုိသည္မွာ မန္ေနဂ်ာသည္ ဝန္းထမ္း၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းအေပၚမွာ မူတည္ပါသည္။
၃။ အရည္အခ်င္းမရွိသူကုိ ေနရာေပး၊ရာထူးတုိးေပးတယ္။
မိမိကုိယ္ကုိ လုပ္ခ်င္ကုိင္ခ်င္စိတ္အျပည့္ျဖင့္ ၾကိဳးစားေသာဝန္ထမ္းမ်ားကုိ ေနရာမေပးဘဲ အရည္အခ်င္းမရွိဘဲ “ေရလုိက္ငါးလုိက္ ေဖာ္လံဖား” ေပါင္းသင္းေနေသာဝန္ထမ္းမ်ားကုိ ေနရာေပးျခင္း၊မ်က္ႏွာသာေပးျခင္း၊ရာထူးတုိးျခင္း ျပဳလုပ္လုိက္ပါလ်င္ ဝန္ထမ္းေကာင္းမ်ားသည္ အလုပ္ကုိ ေက်ာခုိင္းၾကပါေတာ့သည္။
၄။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္ျခင္း
ဝန္ထမ္းသည္ မိမိလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားႏွင့္ မတည့္လ်င္လည္း အလုပ္မွ ထြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ မိမိလုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားႏွင့္္ ရင္းႏွီးမွဳမရွိ Team- Work မရွိဘဲ အခ်ိန္ၾကာၾကာ လုပ္ကုိင္ရလ်င္ အထီးက်န္ေဝဒနာခံစားရျပီး အလုပ္ကုိ ႏွဳတ္ထြက္ပါေတာ့သည္။