ေရးသူ- လူထု ဝဏၰ
အမ်ဳိးသားေန႔ဟူသည္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ တစ္ေန႔ ႔ျဖစ္သည္။ တစ္မ်ဳိးသားလံုး၏ ဇာတိမာန္၊ မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ႏိုး ထလာခဲ့ေသာ ေန႔လည္းျဖစ္သည္။ တစ္မ်ဳိးသားလံုး၏ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈျဖင့္ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ရပ္ရြာတည္ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေရး၊ အမ်ဳိးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ထက္သန္ေရး ဟူေသာ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဇႏၷဝါရီလ (၃) ရက္ေန႔ကို ႐ိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသားေန႔အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမွာ အလကားမဟုတ္ေပ။ အမိ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကိုလိုနီဘဝ မွ လြတ္ေျမာက္လာခ်ိန္၌ မိမိတို႔လူမ်ဳိးႏွင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကတိကဝတ္မ်ားကို လံုးလံုးဝဝ ပ်က္ပယ္လိုက္ျခင္း၊ မိမိတို႔ ရသင့္ ရထိုက္ေသာ အေျခခံမူလအခြင့္အေရးမ်ားကို ဆံုး႐ံႉးမႈ ခံရျခင္းႏွင့္ အစြန္းေရာက္လူယုတ္မာ တစ္စု၏ ရန္ၿငိဳးမႈ ကိုလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံေနရျခင္း စသည့္အေျခ အေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ တို႔ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရရိွၿပီး ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္း စံေနရေသာ္ လည္း တို႔႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိးမွာမူ ဆံုး႐ွံဴးႏွစ္နာခံရေသာ ဘဝျဖင့္ က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ေနခဲ့ရသည္။ အျခား တိုင္းရင္းသား ညီေနာင္မ်ားႏွင့္အတူ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈ တိုက္ပြဲတြင္ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ ပါဝင္စြန္႔စားခဲ့သည္ မွာလည္း အခ်ဥ္းႏီွးျဖစ္သြားခဲ့သည္။
ထို႔အခါ ဝံသာႏုစိတ္မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ထက္သန္သူ အခ်ဳိ႕ သည္ မိမိတို႔ ဆံုး႐ွံဴးေနရေသာ အခြင့္အေရးကို ျပန္လည္ရယူေရး၊ တစ္မ်ဳိးသားလံုး လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ အသက္စေတးႀကိဳးပမ္းလာခဲ့ၾကသည္။ တို႔လူမ်ဳိးတို႔ကလည္း ကြၽန္နင္းခံစိတ္မွ သခင္စိတ္သို႔ တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလာေလသည္။ တစ္မ်ဳိးသားလံုး စည္းလံုးညီၫြတ္ၿပီး မိမိတို႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ေတာင္း ဆိုလာၾကသည္။ ထိုသို႔ ေတာင္းဆိုလာၾကသည္မွာ လည္း ဇိမ္ဇိမ္ခံခံ ေျပာတစ္ခြန္း ခိုင္းတစ္ခြန္း မဟုတ္ဘဲ မ်ားစြာေသာ ႐ိုတို႔၏ ေသြးေျမသို႔က်ခဲ့သည္။ အသက္ ဇီဝန္ စြန္႔ခဲ့ရသည္။ ဂုဏ္သိကၡာရွင္ ႐ိုအမ်ဳိးသမီးမ်ား ပ်က္စီးျခင္းခံရသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္မဆုတ္ဘဲ အလံမလဲ ဒူးမေထာက္ဘဲ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ပြဲဝင္ ေတာင္းဆိုခဲ့ရမွ ဦးႏုအစိုးရသည္ အမွန္တရားကို ဥေပကၡာမျပဳႏိုင္ဘဲ လူနည္းစု အခြင့္အေရးကို ျပန္လည္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ တစ္မ်ဳိးသားလံုး၏ တစ္စိတ္ တစ္ဝမ္း စည္းလံုးမႈမွ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ျပန္လည္ရရိွလာသည့္ ေန႔ကို ႐ိုအမ်ဳိးသားဟု အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။
တစ္မ်ဳိးသားလံုး ညီၫြတ္ျခင္းမွ ရရိွလာ သည့္ အက်ဳိးရလဒ္မွာ-
(၁) ေမယုေဒသခ႐ိုင္ ရရိွျခင္း
(၂) တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုစာရင္းတြင္ ျပန္လည္ ထည့္သြင္းျခင္းခံရၿပီး တိုင္းရင္းသား႐ိုးရာမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သည္။
(၃) ေက်ာင္းသံုးျပဌာန္းစာအုပ္တြင္ ႐ိုလူမ်ဳိးအေၾကာင္း ေဖာ္ျပခြင့္ရရိွခဲ့ၿပီး စြယ္စံုက်မ္း၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း၊ စာဇင္းႏွင့္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ႐ိုအေၾကာင္း ေဖာ္ျပခြင့္ရရိွခဲ့သည္။
(၄) အသံလြင္ဌာနမွ ႐ိုဟင္ဂ်ာဘာသာစကားျဖင့္ အသံလြင့္ခြင့္ရရိွခဲ့ျခင္း စသည္တို႔ျဖစ္သည္။
အခြင့္အေရးျပန္လည္ရရိွလာသည့္ေန႔စ၍ တပ္မေတာ္ အစိုးရ အာဏာသိမ္းသည့္အခ်ိန္အထိ ဤ တိုေတာင္းေသာကာလသည္ ႐ိုဟင္ဂ်ာအတြက္ ၿငိမ္းေအးသာယာေသာ ကာလဟုပင္ ဆိုစမွတ္ျပဳ ၾကသည္။
တပ္မေတာ္အစိုးရ၏ ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္စြာ ႀကိဳးကိုင္ထားေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားမ်ားသည္ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနခဲ့ရသည္။ ခိုင္းရာလုပ္၊ ေကြၽးရာ စားေပါ့။ ျပည္သူလူထုသည္ ေခါင္မိုးမဲ့ေထာင္ထဲ လူးလားေန သကဲ့သို႔ျဖစ္ေနရ သည္။ ထိုပူပင္ေသာ ေရစီးတြင္ အစြန္းေရာက္ လူတစ္စု၏ မုန္းတီးႀကံစည္မႈသည္ တပ္မေတာ္ အစိုးရ၏ ယုတ္မာမႈႏွင့္ ေပါင္းစည္းကာ တို႔႐ိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ဳိး၏ ဘိုးဘြားတို႔က အသက္ႏွင့္ရင္းၿပီးရယူခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးမ်ား ကို တစ္စတစ္စ ႐ုပ္သိမ္းလာကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ ႏိုင္ငံမဲ့ဘဝသို႔ ေရာက္သြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအေတာအတြင္း၌ “ပါးစပ္ဟလွ်င္ ေထာင္၊ လက္ညိဳးထိုးလွ်င္ တစျပင္" အျဖစ္ႏွင့္ ေခတ္၏ ဒဏ္ ကို ရက္ရက္စက္စက္ ခံခဲ့ရသည္။ ဥပေဒမွာ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ႏႈတ္ထြက္ ဥပေဒ သာျဖစ္သည္။ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးခဲ့သည္မွာ အာဏာပိုင္၏ ဘ႑ာေတာ္ သာျဖစ္သျဖင့္ “အာဏာပိုင္၏ ဘ႑ာေတာ္ ရွာေဖြေခတ္" ဟု ေခၚလွ်င္ မွားမည္မထင္ပါ။
ယေန႔သည္ ေရွ႕ေခတ္ကဲ့သို႔မရိွေခ်။ ေသနတ္စြဲကိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ လူထုအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေရာက္ေနပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က တပ္မေတာ္အစိုးရက ထြက္ေပါက္ရွာခိုင္း ခဲ့တဲ့ NLD ပင္ အႏိုင္ရအစိုးရျဖစ္သြားပါၿပီ။ အဘိဓာန္ျပဳစုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆဲဆိုဂုဏ္ျပဳခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပင္လွ်င္ သမၼတျဖစ္လာရန္ နီးကပ္လာၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ တို႔လူမ်ဳိးသည္လည္း ယခင္ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့ေသာ ေၾကာက္စိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ပယ္ခ်ၿပီး ေရသာခိုမေနဘဲ မိမိတို႔ပိုင္ရာႏိုင္ရာဘက္မွ ဇြဲမေလွ်ာ့ အားမေပ်ာ့ ႀကိဳးပမ္းသင့္ေပသည္။ မိမိတို႔၏ ဘိုးဘြားဘီဘင္ တို႔၏ ေသြး၊ေခြၽး၊ သက္စြန္႔လြတ္ကာ ရယူခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းအခြင့္အေရးမ်ားကို ျပန္လည္အရ ယူသင့္ပါသည္။
တစ္မ်ဳိးသားလံုးစည္းလံုးညီညာလက္တြဲကာ ရည္မွန္း ခ်က္တစ္ခုတည္းျဖင့္ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္လွ်င္ အလွမ္းမည္မွ် ေရွ႕တိုးလာမည္နည္း။ “ေအာင္လွ်င္ထီး၊ ႐ံႉးလွ်င္ေျမႀကီး" ဆိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အဆို အမိန္႔ကို ရင္တြင္ပိုက္လ်က္ စာမ်က္ႏွာ ၁၆၅ ေက်ာ္ ရိွေသာ ၂၀၁၆ ဗလာစာအုပ္ တြင္ ဒလေဟာမလြတ္ တစ္ေန႔တစ္လွမ္းစီ လွမ္းလိုက္ပါေလေတာ့။
“တစ္ခုခု ေမွ်ာ္မွန္းၿပီး ထိုင္ ေစာင့္မေနပါႏွင့္။ သင္မလုပ္သေရြ႕ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ဟူေသာ ဆီြဒင္စကားပံုကို သင္ခန္းစာယူၾကပါ။ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္ထူး၊ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ တို႔ကိုသာ ျပစ္တင္ ႐ႈတ္ခ် ေဝဖန္ျခင္းျပဳမေနဘဲ သူတို႔၏လမ္းစဥ္ မွားလွ်င္ ေကာင္းရာသို႔ ၫႊန္းျပရင္း မိမိတို႔သည္လည္း ကြၽမ္းက်င္ရာဘက္မွ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ ဘိုးဘြားဘီဘင္ တို႔၏ လက္ဆင့္ကမ္း တာဝန္ျဖစ္ေသာ အမ်ဳိး၊ဘာသာ၊တိုင္းျပည္ ေစာင့္ေရွာက္ေရးကို ေက်ေက် ပြန္ပြန္ေဆာင္ရြက္လ်က္ ေအာင္လံထူႏိုင္ပါေစသတည္း။